Hoe voelt een depressie (denk ik....)

Ik vraag jullie de tekst eerst te lezen en dan te luisteren naar de muziek als het kan in een stille omgeving zodat het goed hoorbaar is. Desnoods doe je een koptelefoon op en luisteren maar........

In het begin hoor je de melodie van het leven, het kabbelt en gaat z'n gangetje op een manier waar je je goed bij kan voelen. Rust in je hoofd en je leven. Na ongeveer 3 minuten verneem je dat het ineens anders wordt. De rust verdwijnt en allerlei invloeden van buitenaf gaan inbreken op de rust die je tot nu toe hebt gehad en de paniek en onrust slaat toe. Je probeert met alles wat je in je hebt op de been te blijven en door te gaan want het ging immers goed?? Steeds meer vervelende geluiden komen naar voren waardoor je steeds onrustiger wordt en waarschijnlijk ook steeds angstiger. Ondertussen probeer je tegenover anderen net te doen alsof er niets aan de hand is totdat het leven niet meer leefbaar is (op ongeveer 4 minuten)....... na ongeveer 5.40 hoor je de basismelodie terug komen in de chaos van alle andere geluiden. De depressie beukt op allerlei manieren tegen het leven aan terwijl je voelt dat het gewone en het mooie er toch weer aan zit te komen. Zelfs op het moment dat je denkt er weer te zijn hoor je nog het beuken van de onrust totdat........ het voorbij is. 

Ik denk dat Erik nu ongeveer op 6 minuten zit. De mooie melodie komt er weer aan maar het zware, zwarte gevaarte voert nog de boventoon. 

Het kan best zijn dat je denkt: 'Je fantasie gaat met je op de loop' en dat is misschien ook wel zo maar als ik naar dit muziekstuk luister voel ik de diepe onrust en uiteindelijk de overwinning op de depressie. Dat is natuurlijk zoals je graag wilt dat het af gaat lopen want wil niet iedereen een happy end??

Ben zeer benieuwd wat jullie van mijn verzonnen verhaal bij dit muziekstuk vinden, ik denk overigens dat Mnozil Brass een depressie niet als uitgangspunt heeft genomen ;-)